Het is een beetje een gekke dag. Ik ben vandaag namelijk een paar keer heel erg geschrokken. Zo erg zelfs, dat ik uit mijn stoel opvloog en bedacht of ik nog snel andere schoenen aan zou moeten trekken als ik naar buiten zou vluchten…!

Wat er gebeurde was het volgende

Er ging een paar keer een voor mij onbekend alarm af. Buiten. Heel erg hard. Want hoewel ik binnen zat en de ramen en deuren gesloten waren, was het intens. En het leek ook een eeuwigheid te duren voordat de herrie stopte.

De eerste keer ben ik gelijk het balkon opgegaan. Nou ja, zeg maar gerust: op gestormd! Kijken of ik andere mensen zag die net als ik ook heel erg schrokken van het alarm. Ik zag echter niks of niemand. Ik was verbaasd. Raakte er ook een beetje van in de war. Want ik was toch niet gek?! Er was wel degelijk vrij lang een hard en intens alarm te horen.

Ik heb toen gelijk een kennisje een bericht gestuurd met de vraag of zij wist wat het voor alarm was. En ook mijn man, met de vraag of hij zijn collega’s kon vragen wat er aan de hand was. Want jeetje… Mijn hart bonsde in mijn keel, zelfs nog lang nadat het alarm gestopt was?

Wat was het? Waar? Waarom?

Gelukkig ontving ik vrij snel na het versturen van mijn hulpkreet een bericht dat het een om een test ging. Poeh poeh. Toen ik dat hoorde voelde ik mijn hartslag afnam. En kon ik opgelucht adem halen.

Het blijkt dat ieder jaar op de eerste woensdag van de maand februari het alarm getest wordt getest. Pffff… Had fijn geweest als ik dat had geweten!

Adem in… adem uit…

Later die dag gaan er nog een paar keer een alarm af. Weer een heel ander alarm dan het geluid van de eerste keer. Ook daar schrik ik heel erg van. Want het berichtje over de jaarlijkse test vermelde niet dat het om verschillende soorten alarm gaat.

Dus ik zat van schrik nog een paar keer te beven als een rietje. Verstijfd van schrik, met mijn hart in mijn keel. Alle keren sprong ik toch automatisch weer op van mijn stoel, snelde ik naar het balkon om te kijken of het ook nu weer loos alarm zou zijn.

Omdat ik alle keren niemand anders net zo verschrikt om zich heen kijkend op het balkon zag staan, vertrouwde ik er maar op dat ook het ook die keren om een test ging.

Nou, die test is goed gelukt: ik ben geschrokken! En ook al weet ik het nu voor alle komende jaren, plus dat ik het als een herhaalde ‘afspraak’ in mijn agenda heb gezet, toch vermoed ik dat dat de kans groot is dat ik ook de volgende keren weer schrik, haha.